Ρωσικό «σοκ και δέος» στην Ουκρανία: Πώς το Χάρκοβο κινητοποιεί ΝΑΤΟ και Γαλλία
Η ρωσική επίθεση στο Χάρκοβο και η ταχύτητα με την οποία κινούνται οι μονάδες της Μόσχας προς την πιο πολύτιμη πόλη της Ουκρανίας, κινητοποιούν τόσο το ΝΑΤΟ όσο και τη Γαλλία.
Η νέα ρωσική επιχείρηση – εισβολή στο Χάρκοβο δίνει το έναυσμα για μία νέα φάση στο πόλεμο της Ουκρανίας.
Η βιομηχανική «καρδιά» της Ουκρανίας, αποτελεί χωρίς αμφιβολία τον πλέον ξεκάθαρο στόχο της Μόσχας, η οποία θέλει πριν τον Ιούνιο και την μαζική ενίσχυση των ουκρανικών δυνάμεων με δυτικά όπλα, να έχει καταφέρει να στερήσει από το Κίεβο ένα από τα πλέον κρίσιμα αμυντικά αναχώματα της χώρας.
Η ταχύτητα με την οποία κινούνται οι ρωσικές δυνάμεις στο συγκεκριμένο σημείο σύμφωνα με τις δυτικές αναλύσεις, είναι 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή με την οποία κατάφεραν τα δύο και πλέον χρόνια που μετρά η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία να καταλάβουν το μεγαλύτερο τμήμα στα ανατολικά της χώρας.
Είναι αυτή η ταχύτητα και κυρίως μία νέα στρατηγική που βλέπουν οι στρατηγοί και οι αναλυτές σε ΝΑΤΟ και Ηνωμένες Πολιτείες που φέρνει «έντονο πονοκέφαλο» στα επιτελεία τους.
Καταλαμβάνουν χωριά οι Ρώσοι χωρίς μεγάλες μάχες
Σήμερα η Ρωσία φαίνεται πως εφαρμόζει μία δική της παραλλαγή του «σοκ και δέος» και έχει εν μέρει αιφνιδιάσει την ουκρανική άμυνα, η οποία είτε λόγω έλλειψης προσωπικού, είτε λόγω έλλειψης πολεμικού υλικού, έχει αφήσει περισσότερους από 30.000 καλά εκπαιδευμένους Ρώσους στρατιώτες να καταλάβουν χωρίς μεγάλες μάχες όλα τα χωριά και να φτάσουν μέσα σε 72 ώρες στα 14 χιλιόμετρα από το κέντρο του Χαρκόβου.
Το μήνυμα Ζελένσκι σε Ουάσιγκτον και Παρίσι
Η ανησυχία είναι σαφώς έκδηλη και στο Κίεβο, με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να στέλνει στο σημείο έναν από τους εμπειρότερους στρατιωτικούς του παράγοντες τον Mykhailo Drapatyi, στον οποίο έχει δώσει επίσης έναν σημαντικό αριθμό στρατιωτών, αλλά και ένα κρίσιμο οπλοστάσιο το οποίο αναμενόταν και είχε προγραμματιστεί να σταλεί στα ανατολικά όπου επίσης το μέτωπο για τους Ουκρανούς φαίνεται να καταρρέει.
Ο ίδιος ο Ζελένσκι επίσης, φαίνεται να έχει επικοινωνήσει την έκδηλη ανησυχία μαζί με τα νέα δεδομένα τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Γαλλία, με τα τρία μέρη να αναζητούν μία άμεση και κυρίως αποδοτική λύση προκειμένου να ανακοπεί και πάλι η Ρωσία, χωρίς να υπάρξει καθολική κατάρρευση για το υπόλοιπο μέτωπο.
Η επιμονή Ζελένσκι στη Μαχμούτ και το ανεκπαίδευτο στρατιωτικό προσωπικό
Σήμερα το μεγαλύτερο ζήτημα για την Ουκρανία δεν είναι ο οπλισμός, καθώς μπορεί αυτός να καθυστέρησε και να καθυστερήσει και άλλο, αλλά το Κίεβο διαθέτει ένα σημαντικό απόθεμα ειδικά από πυραύλους διασποράς, που μπορούν με λίγα χτυπήματα να του δώσουν «ανάσα» στα πεδία…
Το μείζον ζήτημα είναι το στρατιωτικό προσωπικό και αυτό γιατί παρά την επιστράτευση, αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο στα μέτωπα δεν είναι αποκλειστικά ο αριθμός των στρατιωτών, αλλά το πόσο καλά έχουν αυτοί εκπαιδευτεί.
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν μπορεί να «τρέξει» περισσότερο αυτό ακριβώς το κομμάτι, δηλαδή την εκπαίδευση των δυνάμεών του και πληρώνει σήμερα με κρίσιμες υποχωρήσεις την επιμονή του να παραμείνει στη Μπάχμουτ επί μήνες…
«Φωνές» για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία
Σε αυτό ακριβώς το ζήτημα φαίνεται να έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειές τους, τόσο ο Μακρόν, όσο και το ΝΑΤΟ, με τα μηνύματα από διάφορες χώρες να είναι όλο και περισσότερα και να μιλούν πλέον ανοιχτά για αποστολή στρατευμάτων στα ουκρανικά εδάφη.
Τελευταία προστέθηκε στη σχετική λίστα η Εσθονία, στρατιωτική πηγή της οποίας αναφέρει πως είναι πολύ πιθανό άμεσα στρατιωτικό προσωπικό της χώρας να μεταβεί στα δυτικά της Ουκρανίας και να αναλάβει τις θέσεις ουκρανών στρατιωτών σε θέματα που έχουν να κάνουν με στρατιωτικές διαδικασίες, μεταφορές και logistics.
Με αυτό τον τρόπο σημαντικός αριθμός ουκρανών εφέδρων θα απελευθερωθεί και θα είναι διαθέσιμος να σταλεί εκεί που θα είναι πολύ κρίσιμη η παρουσία του.
Είναι ξεκάθαρο πως μία τέτοια κίνηση θα είναι casus belli για τη Μόσχα, αλλά όπως τόνισε και πάλι πριν από 48 ώρες ο Μακρόν «κάποιος πρέπει να πει στη Ρωσία ότι έχει προχωρήσει αρκετά και πως η Ευρώπη είναι η μόνη δύναμη γεωγραφικά και πολιτικά που μπορεί και οφείλει να το κάνει».
