Η ακραία άσκηση δεν φαίνεται να μειώνει τη διάρκεια ζωής, όπως πιστεύεται ευρέως, προτείνουν τα ευρήματα μιας νέας μελέτης για τη μακροζωία των πρώτων 200 αθλητών που έτρεξαν ένα μίλι σε λιγότερο από 4 λεπτά. Αντίθετα φαίνεται να αυξάνει το προσδόκιμο ζωής. H μελέτη δημοσιεύθηκε στο British Journal of Sports Medicine.
Ενώ η τακτική μέτρια άσκηση θεωρείται πυλώνας υγιούς γήρανσης, πιστεύεται από καιρό ότι η έκθεση του σώματος σε περιόδους ακραίας άσκησης αντοχής μπορεί να το ωθήσει πολύ μακριά και να μειώσει το προσδόκιμο ζωής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Οι επαναλαμβανόμενες περίοδοι σχεδόν της μέγιστης άσκησης που εκτελούνται από δρομείς τους καθιστά μια μοναδική ομάδα στην οποία μπορεί να τεσταριστεί ο πιθανός αντίκτυπος της ακραίας έντονης άσκησης στη μακροζωία.
Ως εκ τούτου, οι ερευνητές εξέτασαν εξονυχιστικά μια συλλογή 1.759 αθλητών που είχαν τρέξει ένα μίλι σε λιγότερο από 4 λεπτά και εξήγαγαν τα στοιχεία των πρώτων 200 που το έκαναν, με το σκεπτικό ότι θα ήταν σε ηλικία που είτε θα ταίριαζε είτε θα υπερέβαινε το τυπικό προσδόκιμο ζωής για τη γενιά τους.
Η μακροζωία των δρομέων παρακολουθήθηκε, χρησιμοποιώντας δημοσίως διαθέσιμες πληροφορίες, από την ακριβή ημερομηνία της πρώτης επιτυχημένης απόπειρας να σπάσουν τα 4 λεπτά του μιλίου έως την ηλικία των 100 ετών στο τέλος του 2023 ή τον θάνατο, για να διαπιστωθεί η μέση διαφορά προσδόκιμο ζωής μεταξύ αυτών και του γενικού πληθυσμού, ανάλογα με την ηλικία, το φύλο και την εθνικότητα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Οι πρώτοι 200 δρομείς που έσπασαν το μίλι των 4 λεπτών ήταν σε μια περίοδο 20 ετών από το 1954 έως το 1974. Προέρχονταν από 28 διαφορετικές χώρες σε όλη την Ευρώπη (88), τη Βόρεια Αμερική (78), την Ωκεανία (22) και την Αφρική (12). Η ανάλυση αποκάλυψε ότι οι αθλητές κάτω των 4 λεπτών έζησαν σχεδόν 5 χρόνια πέρα από το προβλεπόμενο προσδόκιμο ζωής τους, κατά μέσο όρο, με βάση το φύλο, την ηλικία, το έτος γέννησης και την εθνικότητα.
Οι γενικές βελτιώσεις στο προσδόκιμο ζωής λόγω της προόδου στη διάγνωση και τη θεραπεία πολλών σημαντικών ασθενειών μπορεί να εξηγήσουν αυτή τη συγκεκριμένη τάση, προτείνουν οι ερευνητές. Αναγνωρίζουν ότι δεν είχαν καμία πληροφορία για συνήθειες της δια βίου άσκησης (ή άλλες συμπεριφορές υγείας) των 200 αθλητών που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη, επομένως δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσουν την ακριβή σχέση μεταξύ της δόσης της δια βίου άσκησης και της μακροζωίας.
Επιπλέον, η σύγκριση με το γενικό πληθυσμό απέκλεισε την αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο άλλοι παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η διατροφή και το κάπνισμα, παράγοντες καρδιομεταβολικού κινδύνου και άλλοι δυνητικά σημαντικοί ιατρικοί παράγοντες, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση και η υψηλή χοληστερόλη, μπορεί να επηρεάσουν τη μακροζωία.
Η προσπάθεια που απαιτείται σε αυτή την ομάδα μπορεί να φαίνεται μικρότερη από αυτή των αθλητών αντοχής, αλλά οι υψηλές απαιτήσεις αερόβιας και αναερόβιας άσκησης μεσαίας απόστασης, όπως το μίλι, απαιτούν σχετικά υψηλούς όγκους προπόνησης περίπου 9-12 ωρών ή 120- 170 χλμ την εβδομάδα. Αν και όλα αυτά αυξάνουν την πιθανότητα ώθησης του σώματος πέρα από τα όριά του, ιδιαίτερα από την άποψη της έντασης, αυτό δεν φαίνεται να επηρεάζει τη διάρκεια ζωής και φαίνεται να την παρατείνει.
