Η στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ), ή η αδυναμία απόκτησης και διατήρησης στύσης για αρκετή ώρα ώστε να είναι ικανοποιητική η σεξουαλική δραστηριότητα, επηρεάζει πολλούς άνδρες. Μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, όπως νευρική βλάβη ή αγγειακά προβλήματα, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε φλεγμονή, σχηματισμό ινώδους ιστού στο πέος, φλεβική διαφυγή και τελικά απώλεια της στυτικής λειτουργίας.
Οι τρέχουσες θεραπείες για την ΣΔ επικεντρώνονται στα συμπτώματα και όχι στη βασική αιτία. Ωστόσο, οι επιστήμονες του τομέα της Ανδρολογίας είναι περίεργοι για τις δυνατότητες των αναγεννητικών θεραπειών, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας με βλαστοκύτταρα, για τη θεραπεία της ΣΔ. Τα βλαστοκύτταρα είναι ευέλικτα κύτταρα του σώματος που είναι ικανά να σχηματίζουν διαφορετικούς ιστούς και μπορούν να προέλθουν από το μυελό των οστών, το λίπος ή άλλους ιστούς. Ως εκ τούτου, η θεραπεία με βλαστοκύτταρα δείχνει πολλά υποσχόμενη για τη θεραπεία της ΣΔ προωθώντας την αναγέννηση των ιστών, μειώνοντας τη φλεγμονή και βελτιώνοντας τη ροή του αίματος στο πέος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Οι πρώτες μελέτες δείχνουν ότι οι ενέσεις βλαστοκυττάρων μπορούν να αποκαταστήσουν τη φυσική δομή και λειτουργία των ιστών σε ζωικά μοντέλα. Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να αξιολογηθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με βλαστοκύτταρα για την θεραπεία της ΣΔ σε ανθρώπους και επί του παρόντος διεξάγονται κλινικές δοκιμές για να γίνει ακριβώς αυτό.
Πρόσφατα, μια ομάδα ερευνητών διεξήγαγε ενδελεχή έρευνα σε ιατρικές βάσεις δεδομένων για μελέτες σχετικά με τη χρήση της θεραπείας με βλαστοκύτταρα για την ΣΔ, που εκτείνονται από την έναρξη της εφαρμογής της θεραπείας έως τον Μάρτιο του 2023. Συμπεριέλαβαν μόνο κλινικές δοκιμές που αφορούσαν ανθρώπους και απέκλεισαν τις μελέτες σε ζώα ή εκείνες που χρησιμοποιούσαν παράγωγα βλαστοκυττάρων.
Δύο κριτές εξέτασαν τις περιλήψεις και τα πλήρη κείμενα, επιλέγοντας τις σχετικές μελέτες ακολουθώντας συγκεκριμένα κριτήρια. Συλλέχθηκαν και τεκμηριώθηκαν δεδομένα σχετικά με το σχεδιασμό της μελέτης, τον τύπο και την πηγή των βλαστοκυττάρων, τη δοσολογία, τα αποτελέσματα και τις ανεπιθύμητες ενέργειες. Στη συνέχεια οι ερευνητές ανέλυσαν τις μελέτες και συνόψισαν τα ευρήματά τους, προβλέποντας τις διαφορές στους σχεδιασμούς και τα αποτελέσματα των μελετών. Διερεύνησαν επίσης πιθανές μεροληψίες στις έρευνες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Στο τέλος, η συστηματική ανασκόπηση εντόπισε 18 κλινικές δοκιμές που αξιολογούσαν τα αποτελέσματα της θεραπείας με βλαστοκύτταρα στην ΣΔ. Αυτές οι δοκιμές αφορούσαν διάφορους τύπους βλαστικών κυττάρων, συμπεριλαμβανομένων βλαστικών κυττάρων προερχόμενων από λιπώδη ιστό, βλαστικών κυττάρων προερχόμενων από μυελό των οστών, βλαστικών κυττάρων προερχόμενων από ομφάλιο λώρο, βλαστικών κυττάρων προερχόμενων από τον πλακούντα και βλαστικών κυττάρων από ανθρώπινο οδοντικό πολφό (κύτταρα που βρίσκονται σε νεογιλά δόντια που έχουν πέσει φυσιολογικά).
Οι μελέτες έδειξαν ελπιδοφόρα αποτελέσματα στη βελτίωση της στυτικής λειτουργίας, με σημαντικές αυξήσεις στις βαθμολογίες του Διεθνούς Δείκτη Στυτικής Λειτουργίας (IIEF) και στις βαθμολογίες σκληρότητας στύσης (EHS) που παρατηρήθηκαν μετά τη θεραπεία με βλαστοκύτταρα. Οι περισσότερες μελέτες ανέφεραν την ασφάλεια και την καλή ανοχή της θεραπείας με βλαστοκύτταρα, ενώ ορισμένες έδειξαν βελτιώσεις στην στυτική λειτουργία έως και 12 μήνες μετά τη θεραπεία. Παρόλα αυτά, ενώ οι θεραπείες αυτές έδειξαν πιθανά οφέλη στη βελτίωση της στυτικής λειτουργίας σε αυτές τις δοκιμές, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την επικύρωση αυτών των ευρημάτων.
Οι συγγραφείς της παρούσας μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ενώ η έγχυση βλαστοκυττάρων στο πέος μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση των κατεστραμμένων ιστών, ο ακριβής μηχανισμός του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί αυτή η θεραπεία παραμένει ασαφής. Μελέτες σε ζώα και ορισμένες μικρές δοκιμές σε ανθρώπους έχουν δείξει ελπιδοφόρα αποτελέσματα, ιδίως με βλαστικά κύτταρα προερχόμενα από το λίπος, βλαστικά κύτταρα προερχόμενα από το μυελό των οστών και βλαστικά κύτταρα προερχόμενα από τον ομφάλιο λώρο. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένες μελέτες δεν έδειξαν συνεπή αποτελέσματα και ο τρόπος παρουσίασης των δεδομένων στις διάφορες μελέτες διέφερε, καθιστώντας τις συγκρίσεις δύσκολες. Έτσι, ενώ η θεραπεία με βλαστοκύτταρα φαίνεται ασφαλής με ήπιες ως επί το πλείστον παρενέργειες, η μελλοντική έρευνα σε μεγαλύτερες, ελεγχόμενες δοκιμές μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με βλαστοκύτταρα και να τυποποιήσουμε τις μεθόδους θεραπείας.
